Initiatief van huurders om mensen bij elkaar te brengen

Achter de Meester Lohmanstraat, ter hoogte van het Koffiehuusje, ligt een grote gezamenlijke tuin met daarachter moestuintjes. Een beheerder van één van de moestuintjes had vorig jaar aangegeven dat het onderhoud hem te veel werd en dat hij ermee wilde stoppen. De woningen en de tuinen bevinden zich midden in het Centrumplangebied. Patrimonium wilde de moestuin tijdelijk in gebruik geven aan enthousiaste huurders met groene vingers. We boden de moestuin via Facebook aan en vrijwel direct kregen we een reactie van Arend Wesdijk. “Ik heb snel gereageerd op de facebookpost, maar ik wist meteen dat ik dit niet alleen wilde doen. Ik heb namelijk geen groene vingers en geen kennis van tuinieren, dus ik dacht ‘zo’n klein stukje is meer dan zat’.” Wesdijk heeft goed contact met zijn buurvrouw Irma Reese die, net als hijzelf, actief is in het vrijwilligerswerk. Hij besprak met haar zijn ideeën voor de moestuin. “Ik hou van tuinieren en ik vond het idee voor een Centrumtuin een heel goed initiatief”, vult Reese aan.

Tuintje van de Liefde
Al vrij snel hadden ze contact met de kerk en Stichting Vluchtelingenwerk met het plan om samen met mensen uit Barendrecht en vluchtelingen in de tuin te werken. “Het gaat vooral om de ontmoetingen en de kennismakingen”, legt Wesdijk uit. “Het is mooi om verschillende mensen met verschillende achtergronden samen te zien komen, ongeacht of je nu wel of niet uit Barendrecht komt. Het is dan ook meer een tuintje van liefde geworden!”
“Samen bezig zijn en werken met de grond is ook een goede manier om in te burgeren. Er zijn veel vluchtelingen die er ook echt van genieten. Ze zijn dankbaar dat ze hier mogen zijn en willen iets terug doen. Tuinieren is ook goed voor het hoofd: je bent buiten, lekker bezig en je kunt zo je hoofd leeg maken en even alle narigheid vergeten”, voegt Reese toe.
Irma laat Syrische kinderen ontdekken hoe plantjes in elkaar zitten en wat ervoor nodig is om ze te laten groeien. “Kinderen zijn heel leergierig en vinden dat interessant, of ze nu 5 jaar of 10 jaar zijn. Het is belangrijk dat ze meer te weten komen over groente en fruit en op die manier ook de Nederlandse taal leren. Het zijn kinderen die veel familieleden zijn verloren. Ter nagedachtenis hebben we tomatenplantjes geplant voor elk familielid dat er niet meer is.”
Inmiddels is het kleine moestuintje uitgegroeid tot een grotere tuin; meerdere mensen uit omringende moestuintjes hebben hun grond aangeboden aan Arend en Irma. “Daar zijn we heel blij mee! Als je grotere stukken grond kunt bewerken en je weet wanneer je wat moet planten en wanneer je er de vruchten van kunt plukken, dan is het rendement ook groter en meer verspreid over de seizoenen”, licht Wesdijk toe. 

Verbinding: veel hulp van enthousiaste mensen!
Het eerste jaar verliep een beetje rommelig, en iedereen moest zijn draai nog vinden, maar wat heeft het opgeleverd? Daar hoeft Arend niet lang over na te denken: “Verbinding! Dat je elkaar ook buiten de tuin ziet en groet, ondanks dat je elkaars taal nauwelijks spreekt. Het is toch fijn om mensen te ontmoeten en te kennen? We hebben veel mensen die helpen, die hun kennis en expertise inbrengen, die gewoon een praatje komen maken maar ook buren van wie we water hebben gekregen. Een of twee keer per jaar komt een man de bomen snoeien en Irma heeft een vriendin die van de opbrengst van de tuin, ongeacht wat het is, heerlijke jam maakt. En vorig jaar hing er ineens een tas met stekjes van iemand die een berichtje over de tuin in de krant had gelezen. Maar ook bedrijven helpen ons. Hovenier Paul Casteleijn leent ons zijn zwaardere gereedschap uit en stortte zelfs kosteloos drie kuub compost. Dankzij bemiddeling van Stichting Barendrechtse Uitdaging mochten we bij Karwei hout ophalen voor de moestuinbakken.
Irma is van onschatbare waarde voor de tuin, omdat ze met haar Zuid-Amerikaanse charme iedereen weet te enthousiasmeren. Zelfs zonder elkaar te verstaan, tovert ze bij iedereen een glimlach op het gezicht. Ook de inzet van Piet en Ailka Broekzitter, een ouder echtpaar uit Rhoon, is essentieel voor het slagen van de tuin. Piet leert mij veel over tuinieren en timmeren en is een harde werker. Ailka neemt geregeld iets lekkers mee en maakt met iedereen een praatje. Alle verschillende talenten en disciplines bij elkaar maken het tot een bijzondere plek. Dat iedereen uit eigen beweging kan bijdragen wat hij wil, maakt wat los in de samenleving. Onbekend maakt onbemind verandert bijna ongemerkt in ‘als je nog wat nodig hebt laat het dan even weten’.

“Alle hulp is welkom, maar ontmoetingen zijn bijna nog waardevoller”
Dit voorjaar worden ook allerlei gezellige plekjes in de tuin gecreëerd in de hoop dat mensen uit de buurt of na het winkelen komen genieten van de tuin en de ontmoetingen. De man die vorig jaar stopte, komt nog regelmatig even buurten om te zien hoe het met ‘zijn’ tuintje gaat. De tuin staat open voor iedereen: jong en oud, met veel of juist heel weinig ervaring, twee linkerhanden of twee rechterhanden, het maakt niet uit, het gaat om de gezelligheid! Loop gerust eens langs. En heb je zin om te helpen? Dat mag altijd!